สิ่งที่เรียนรู้ก่อนจะตาย กับภาวะ “ติดเชื้อในกระแสเลือด”

ส่วนตัวเจลมองว่าความตายอยู่ใกล้ตัวเรามากๆนะทุกคนอยากให้ทุกคนระลึกรู้ถึงความตายไว้ให้มาก เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะตายวันไหน หรือจะอยู่ได้นานอีกเพียงใด… โพสนี้ไม่ได้มาแช่งให้ตัวเอง หรือใครก็ตามตายไวๆนะคะ เพียงแต่อยากให้ทุกคนรู้ว่า “เวลาชีวิตของคนเรามันสั้นนัก” อยากทำอะไรให้รีบทำ เพราะชีวิตมันมีค่ามาก

อัพเดทอาการ ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านแล้วนะคะ รอดูอาการไปตลอด มีนัดหมออีกทีพรุ่งนี้และหลังปีใหม่เลย ยังคงต้องเจาะเลือดเพื่อหาสาเหตุเพิ่มเติมจากอาการ “ติดเชื้อในกระแสเลือด” เกิดความดันต่ำ ทำให้เกิดภาวะช็อค และไตวายตามมา ถ้าถามว่าสาเหตุเกิดจากอะไร ตัวเจลก็คงตอบไม่ได้ และคุณหมอก็ยังวินิจฉัยอยู่เนืองๆ แต่จากที่ไปหาข้อมูลมาเพิ่มเติม ทุกๆคนมีสิทธิที่จะเกิดได้ค่ะ หาก……

1) ร่ายกายเรามีภูมิคุ้มกันไม่เพียงพอ เช่น พักผ่อนน้อย ความเครียดสะสม ไม่ได้ออกกำลังกาย ไม่แข็งแรง กินอาหารที่ไม่มีประโยชน์ หลากหลายปัจจัยร่วม

2) อวัยวะภายในอ่อนแอ ร่างกายคนเราก็เหมือนเครื่องจักร ใช้งานไป ย่อมมีวันชำรุดและทรุดโทรม บางส่วนอาจจะขอให้ดูแลเพิ่มเติม จึงต้องทำการทำนุบำรุงรักษาแต่เนิ่นๆ เช่น ส่วนตับ ส่วนไต หัวใจ ฯ รวมไปถึงการกินยาฮอร์โมนของตัวเจลเอง ที่กินสะสมมาเนิ่นนาน ก็อาจจะมีผลต่อตับและไต (หลังจากนี้จะไปตรวจอัพเดทฮอร์โมนก่อนกินยาฮอร์โมนค่ะ)

3) เมื่อเชื้อโรคหรือแบคทีเรียเข้าไปร่างกาย ไม่ว่าจะวิธีไหนใดๆก็ตาม เช่น เป็นแผลแล้วไม่ล้างเช็ดดูแลทำความสะอาด(เจลเป็นบ่อยมาก เพราะซุ่มซ่าม ชนโต๊ะ เก้าอี้ ฯ บ่อยๆ หรือขูดขีดอะไรไม่รู้ รู้ตัวอีกทีกลายเป็นแผลแล้ว) เกิดอุบัติเหตุแล้วเชื้อโรคเข้าไปในแผล ปัญหาฟันผุ อาหารการกิน น้ำดื่ม หรือวิธีการใดๆก็ตามที่ทำให้เชื้อโรคเข้าไปในร่างกายได้ง่าย

ทีนี้ พอร่างกายเรารับเชื้อ คนปกติถ้าแข็งแรงโดยทั่วไป มักจะสร้างภูมิคุ้มกันขึ้นมาได้เอง และหายเองตามธรรมชาติ แต่หากเชื้อโรคเข้าไปในกระแสเลือด และประกอบกับร่างกายเราอ่อนแอ ภูมิน้อย ภูมิตกอยู่ มันอาจจะทำให้เกิดอาการร่วมต่างๆตามมา เช่น เป็นไข้ แน่นหน้าอก หายใจไม่ออก หายใจแรง ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ คลื่นไส้ อาเจียน หลากหลายอาการมากน้อยแตกต่างกันไป อย่างของเจลก็ทำให้เกิดภาวะความดันต่ำ… ยิ่งเป็นคนที่โลหิตจางเป็นทุนเดิมตั้งแต่เด็กๆแล้ว ภาวะนี้จึงเกิดได้ง่าย เจลมีอาการหลายๆอย่างที่บอกไป รวมถึง หน้ามืด หายใจไม่สะดวก ไม่มีเรี่ยวแรง แค่เดินยังเหนื่อย และเกิดภาวะช็อคตามมา ลามไปถึงขั้นที่ไตวายเฉียบพลันได้ ยังไงก็ต้องขอขอบคุณคุณหมอที่โรงพยาบาลจุฬาฯ ทุกท่าน ที่ได้คอยดูแลเจลในค่ำคืนนั้น จะไม่ลืมพระคุณเลยค่ะ

คือไม่รู้ว่าเป็นเพราะโชคอะไรไหม เพราะปกติจะเป็นคนชอบบริจาคตามที่ต่างๆทุกเดือน สลับไปมา แต่ไม่ค่อยบอกใครอยู่แล้ว เช่น มูลนิธิเด็กกำพร้า สถานที่ดูแลคนยากไร้ ตามโรงพยาบาลต่างๆ รามาฯ มหิดล บริจาคสมทบทุนทางการแพทย์ รวมไปถึงที่ตัว รพ.จุฬาฯ เอง เจลก็บริจาคให้บ่อยๆ แต่อาจจะไม่ได้เป็นจำนวนเยอะมากๆ เรามีเท่าไหร่ ก็แบ่งสันปันส่วนในส่วนที่ไม่เดือดร้อนตัวเองบริจาคให้เสมอๆ เลยคิดว่าคงเป็นบุญที่เราได้ทำร่วมกันมาด้วยค่ะ และส่งผลบุญนั้นให้เราได้มีโอกาสใช้ชีวิตต่อก็อาจจะเป็นไปได้

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ต้องขอบคุณหัวใจตัวเอง ที่เป็นเลือดนักสู้เหมือนกัน เจลมีโมเม้นนึงที่ทำให้เรารู้สึกเลยว่า ความตายมันใกล้ตัวมากจริงๆ ตอนที่กำลังนอนอยู่ในห้องไอซียู แล้วร่างกายกำลังจะหลับ(เพราะฤทธิ์ยา) แต่สิ่งที่เรานึกถึงคือ เหมือนเรากำลังนอนอยู่ในโลงแคบๆ ในใจก็ภาวนาแบบติดตลกว่า ขอฟูกนุ่มๆสีขาวนะคะแม่ ไม่เอาสีอื่น มันไม่มินิมัล 555+ อยู่ในเตียงที่บุไปด้วยผ้านวมสีขาว นุ่มๆในโลง แล้วกำลังมีคนเอาฝาโลงมาปิดใส่หน้าเรา และมันก็แอบนึกขึ้นมาได้อีกว่า ทำไมมันแคบจัง และ “เรายังไม่ได้อะไรให้คนที่เรารักเลย” ?!?!

พอเกิดความนึกคิด “เสียดาย” ในเวลาต่างๆ ภาวะที่ทำให้เราระลึกถึงความตายมันกลับมา ด้วยความที่เป็นคนสวดมนต์บ้าง(ไม่ได้บ่อย ไม่กล้าการันตี 55+) แต่ก็คือ รู้เลยว่า ความตายมันแค่เสี้ยวเดียว เอ้า เรามานอนในโลงแล้วเหรอวะ? ….เรายังไม่ได้ทำให้แม่ภูมิใจมากเท่าที่เราอยากทำให้เค้าเห็น เรายังไม่ได้เลี้ยงดูเค้าเท่าที่เราอยากทำให้ได้ เรายังไม่ได้อยู่ใกล้ชิดเค้าเท่าที่เราอยากจะให้อยู่ มันคือความเสียดาย มันคือความเสียใจที่อยากทำให้คนรักแต่ยังทำไม่ได้สักที….เจลก็ได้แต่ท่องสวดมนต์ภาวนาบทอิติโส และบทขอขมากรรมที่เรารู้สึกว่า หากเราทำไม่ดีต่อใครก็ให้อภัยเขาไป หรือถ้าเขาทำไม่ดีต่อเรา ก็ขออโหสิและจบกัน รวมถึงการบอกว่า ถ้าหากเรายังมีบุญหรือมีสิ่งดีๆคุ้มครองอยู่ ขอบุญบารมีของท่านคุ้มครอง และทำให้เรามีชีวิตอยู่ต่อเพื่อดูแลแม่ เพื่อสร้างบุญบารมีและทำนุบำรุงศาสนาต่อแค่นั้นเอง

นอกเหนือไปจากหลักศาสนาที่ใครจะมองว่าเชื่อ หรือไม่เชื่อใดๆก็ตาม แต่มันก็กลายเป็นหลักยึดในตัวของเจลเองเสมอ ว่าคนเราต้องมี “สติ” ระลึกรู้อยู่ทุกขณะจิตไม่ว่าเราจะทำอะไรอยู่ก็ตาม ภาวะแห่ง “สติ” จะทำให้เรามีจิตที่ระลึกรู้ในทุกๆขณะ แม้ว่าเรากำลังจะ “ตาย” ก็ตาม ดังนั้น อยากให้ทุกๆคน พีงระลึกไว้ว่า “ความตายมันใกล้ตัวเรามาก”

เจลถือว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ คงเป็นบทเรียนในชีวิตที่สอนให้เรารักตัวเองให้มากขึ้นอย่างแท้จริง ดูแลสุขภาพอย่างจริงจัง และหมั่นตรวจเช็คอัพร่างกายบ่อยๆ รวมไปถึงให้รีบทำในสิ่งที่อยากจะทำก่อนมันจะสายไป แล้ววันนึงถ้าเราตายลงไป เราจะไม่รู้สึก “เสียดาย” ชีวิตนี้ที่ได้เกิดมาเลย

และโพสนี้ไม่ได้มาขายของแต่อย่างใด แต่อยากจะบอกว่า “ประกันสุขภาพ” สำคัญมาก มันช่วยเราได้จริงๆ ช่วยเหลือทั้งค่าใช้จ่าย และสวัสดิการของโรงพยาบาลที่เราได้รับ ปีนี้เจลเองก็ไม่ได้ทำประกันส่วนตัวเอาไว้ มีแค่สิทธิประกันสังคม และประกันพนักงานในส่วนที่สามารถเบิกจ่ายได้ แต่ก็มีหลายส่วนที่ต้องควักจ่ายเอง และก็ไม่ทั้งหมดที่ครอบคลุม ….ดังนั้น หากอยากได้รับการบริการที่ดี ในประเทศที่มีรัฐสวัสดิการแบบห่วยๆแบบนี้ ขอแนะนำให้ทุกคนซื้อประกันสุขภาพไว้เถอะค่ะ มันดีจริงๆ ช่วยทั้งสวัสดิการ การดูแลรักษา และการบริการ ส่วนตัวเจลเองก็ยังไม่มีที่ไหนทำนะ ถ้าใครมีแนะนำมาได้เลยค่ะ…

สุดท้ายนี้ ปี 2021 มันแรงจริงๆ ถือเสียว่าฟาดเคราะห์แบบแรงมากๆ ปีหน้าฟ้าใหม่มันต้องดีกว่าเดิมมากๆ และเราจะพุ่งตัวสุดแรงเกิดไปเลยค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคน ไม่ว่าจะเกิดปัญหาใดๆก็ตาม ขอให้ใช้ “สติ” นำพาชีวิตไปสู่สิ่งที่ดีๆกันนะคะ